«Гляну я ў аконца…» — другі раман з «Менскай трылогіі» Сяргея Пясецкага, славутага польска-беларускага празаіка. Аўтар з уласцівай яму каларытнасцю распавядае пра закрытае і поўнае таямніц зладзейскае асяроддзе Менска пачатку XX стагоддзя.
Дзеянне рамана ахоплівае перыяд з ранняй вясны 1918 да жніўня 1919 года, час краху імперый і ваяўнічага паўставання новых дзяржаў. Той парой у Менску як у вялікім прыфрантавым горадзе з шырокімі магчымасцямі для прафесійных злачынцаў канцэнтраваліся прайдзісветы з самых розных краёў.
Пасля «Яблычка» нас чакае працяг гісторыі «фірмовага» злодзея Аліка Барана, яго падступнай каханкі Паўлінкі і яго таленавітага вучня Яся Нацэвіча, а таксама небяспечныя прыгоды новых герояў. Перад вачыма чытача праходзіць стракаты карагод узломшчыкаў, махляроў, авантурыстаў — жанчын і мужчын, «тузоў» і «пешак» — а таксама разварочваецца цэлы веер метадаў іх працы. Над зладзейскім кланам Менска збіраюцца хмары — гульня ідзе на жыццё і свабоду.
obivatel про Жизнь Лекаря с нуля
18 09
Написано хорошим слогом, читать приятно.
.
Много логических противоречий, которые цепляют и раздражают;
-- некоторые противоречия необходимы для "логики мира", но она от этого сильно прихрамывает;
-- некоторые, ………
udrees про Дубина: Путь нечисти (Городское фэнтези, ЛитРПГ, Самиздат, сетевая литература)
13 09
Писанина, любительская, примитивная и понятная. Сленг автора сквозит из каждого предложения и слова. Конструкции предложений тоже простые как три рубля – пошел, ударил, накачал. Обороты простые, речевые, вот примеры их: «Офигенски, ……… Оценка: плохо
